کوپلینگ انعطاف پذیر

کوپلینگ قطعه ای است که برای وصل کردن دو شفت به یکدیگر استفاده می شود. کوپلینگ یعنی اتصال دهنده دو قطعه. کوپلینگ یک قطعه مکانیکی است که دو محور شفت را به یکدیگر متصل می کند تا از این طریق، گشتاور از یک شفت به شفت دیگر انتقال پیدا کند. در صنعت، قطعه ای که دو شفت پایه دار را به هم وصل می کند را کوپلینگ می گویند. به بیان ساده تر، کوپلینگها قطعات مکانیکی هستند که برای انتقال نیرو از یک شفت به شفت دیگر استفاده می شوند. کوپلینگ انعطاف پذیر: کوپلینگ هایی که توانایی بیشتری برای سازگار شدن با انواع انحرافات محوری، شعاعی، زاویه ای و نامیزانیها را داشته باشند را کوپلینگ انعطاف پذیر می گویند. کوپلینگ های انعطاف پذیر بیشتر برای گشتاور بین محرک اصلی و قطعه چرخشی یک سیستم به کار می رود. با توجه به این که این نوع کوپلینگ ها جهت جبران و اصلاح ناهمراستایی محورها طراحی شده اند، ولی از یک کوپلینگ انعطاف پذیر جهت جبران ناهمراستایی عنصر چرخان و محورهای محرک توصیه نمی شود. در واقع هدف از کوپلینگ های انعطاف پذیر جبران تغییرات حاصل از دما در کوپلینگ ها و محورها و برقراری امکان انتقال توان از شفت ( محور) به عنصر چرخان می باشد، در حالی که کحورها هیچ گونه تداخلی با یکدیگر ندارند. دو اصل برای استفاده از کوپلینگ های انعطاف پذیر وجود دارد: 1- دارای ساختار کوچکی هستند که استفاده از آن ها را در سرومکانیزم ها، ابزار دقیق، ماشین های اداری، ماشین آلات سبک و غیره ممکن می سازد. 2- صنعتی که استفاده از آن ها را در صنایع فولاد، پتروشیمی، آب و برق، ماشین آلات راهسازی، ماشین آلات سنگین و غیره ممکن می سازد. بر خلاف کوپلینگ های نعطاف پذیر فلزی، که نیروها و گشتاورهای نسبتاً کوچکی که تقریباً مستقل از گشتاور هستند را تولید می کنند. کوپلینگ های انعطاف پذیر مکانیکی، مانند کوپلینگ های چرخ دنده ای و زنجیری، نیرو و گشتاورهای با مقیاس متوسط و کم را بر روی سیستم اعمال می کند که تابعی از میزان گشتاور و نامیزانی سیستم هستند. در حال حاضر، رایج ترین نوع کوپلینگ های انعطاف پذیر، کوپلینگ های انعطاف پذیر فلزی هستند که بیشترین انعطاف پذیری را با اعمال کمترین نیروی خارجی بر روی تجهیزات کوپلینگ ایجاد می کنند.